SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI NMP
Tuligłowy
Tuligłowy to bardzo mała miejscowość oddalona 4 km. od Krasnegostawu, na jej terenie znajduje się zaledwie kilka domów mieszkalnych, stacja CPN siedziba firmy rolniczej, duży kompleks rekreacyjno-stawowy i ogromny budynek należący do Sióstr Służebniczek. Siostry przybyły do Tuligłów 23 marca 1923 r. po to, by zająć się dziewczętami, sierotami wojennymi, przygotowując je na praktyczne gosposie. Na początku tych dziewcząt było tylko 12, ponieważ warunki lokalowe była bardzo skromne. W rok później siostry organizowały kurs kroju i szycia bielizny, haftu białego i kolorowego dla dziewcząt z pobliskich miejscowości i tych, które były jako wychowanki domu. Ten stan rzeczy trwał aż do 1936 roku, kiedy została otwarta ochronka dla dzieci z pobliskich miejscowości. W wakacje siostry przyjmowały dzieci na kolonie, a podczas wojny Tuligłowy były domem dla dzieci z Warszawy, by tu nieco się odżywić. Od 1941 r. dom sióstr w Tuligłowach stał się miejscem stałego pobytu dla sierot wojennych i tak było do 1955 r., kiedy to została przez państwo zniesiona wszelka działalność opiekuńcza i wychowawcza prowadzona przez instytucje kościelne.
1 września 1955 r. została uruchomiony Zakład Leczniczy dla dzieci chorych na grzybicę i przetrwał aż do 31 grudnia 2004 r.
Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza
Niepubliczny Zespół Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych w Tuligłowach to wielofunkcyjna placówka o charakterze socjalizacyjnym i interwencyjnym. W gronie podopiecznych jest grupa niemowlaków, dzieci przedszkolnych, szkolnych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.
Zespół Placówek jest prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP i jest nastawiony na opiekę, wpajanie wartości i zasad moralnych, wspieranie w rozwoju człowieczeństwa oraz stworzenie „społecznym sierotom” domu pełnego ciepła, akceptacji i zrozumienia.
Zgromadzenie Sióstr powstało w 1850 r. na terenach byłego zaboru pruskiego w Porzeczu koło Gostynia, gdzie 3 maja została utworzona pierwsza ochronka dla dzieci, których rodzice nie są w stanie zapewnić opieki w ciągu dnia z racji prac rolnych. Założycielem Zgromadzenie jest bł. Edmund Bojanowski, „człowiek serdecznie dobry”, wrażliwy na potrzeby ludzkie, dostrzegający biedę i samotność a przy tym patriota oddany bez reszty sprawie edukacji wsi, ludziom chorym i cierpiącym. Jego największym pragnieniem było otrzymać świecenia kapłańskie, ale stan jego zdrowia nie pozwolił zrealizować tych marzeń. Perspektywa wiary karze tłumaczyć to jako wolę Bożą, która chciała Go widzieć człowiekiem świeckim dochodzącym do świętości.