Juda Tadeusz został powołany przez Jezusa na Apostoła. Był on bratem Św. Jakuba Młodszego i krewnym samego Jezusa. Imię Juda oznacza „godny czci”. Dość częste imię w Izraelu. Imię to nosił syn patriarchy Jakuba. Potomkowie Judy – syna Jakuba – byli swego czasu władcami Izraela, zresztą część ziemi Izraela nosiła nazwę Judea. Juda posiadał także przydomek Tadeusz czyli odważny, albo jak chce Ojciec Św. Benedykt – wielkoduszny.
O apostole Judzie wiemy niezbyt wiele. Św. Jan wspomina o jednym wydarzeniu, w którym Juda Tadeusz zabiera głos, a było to podczas Ostatniej Wieczerzy, pytając Pana: „Panie, cóż się stało, że nam masz się objawić, a nie światu?”. Podobne pytanie i nas niepokoi. Dlaczego Chrystus swojej mocy nie zamanifestował wobec swoich wrogów, a tylko przyjaciół? Wydaje się, mówi Ojciec Św. Benedykt XVI, że Chrystus chce, abyśmy go poznawali, odkrywali i przyjmowali sercem. On po prostu nie chce się narzucać siłą, nie chce przygniatać ludzkiej wolności. On czeka na nasze otwarte serce.
Juda Tadeusz napisał około roku 67 list do gminy Judeo-chrześcijańskiej. Jego treść jest aktualna w każdym czasie i dla wszystkich narodów. W sposób niezwykle ekspresyjny i mocny gani tych, którzy dają złe świadectwo o swojej wierze, a zwłaszcza tych, którzy sprzeniewierzyli się zdrowej nauce Pana i głoszą brednie zwodząc innych. Styl tego pisma przypomina twarde i surowe nauczanie proroków Starego Testamentu. Autor listu powiada, że ci zwodziciele poszli drogą Kaina. Porównuje ich do „obłoków bez wody wiatrami unoszonych … drzew jesiennych nie mających owocu, dwa razy uschłych, wykorzenionych … rozhukanych bałwanów morskich wypluwających swoją hańbę … gwiazd zabłąkanych, dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone” (ww. 12-13). Juda Tadeusz jest apostołem radykalnym, dbającym o czystość wiary. On naucza, że podstawą życia chrześcijańskiego jest życie moralne, według Przykazań Bożych i Ewangelii.
Tradycja podaje, ze Św. Juda Tadeusz głosił Ewangelię w Palestynie, Syrii, Egipcie i Mezopotamii. Umarł śmiercią męczeńską prawdopodobnie w Libanie lub Persji.
Podczas środowych spotkań z wiernymi Ojciec Św. Benedykt XVI omawiając sylwetkę Św. Judy Tadeusza spostrzega, że autor listu „w pełni przeżywa swą wiarę, do której należą takie wielkie rzeczywistości, jak integralność moralna i radość, ufność, a w końcu chwała, ponieważ wszystko uzasadnione jest dobrocią naszego jedynego Boga i miłosierdziem Pana naszego Jezusa Chrystusa” (11.10.2006).
Św. Juda Tadeusz jest wg tradycji patronem trudnych spraw, a nawet beznadziejnych. Stąd tak wielu chrześcijan ucieka się pod jego opiekę i prosi o wstawiennictwo u Boga. Również od wieków kult tegoż Świętego istniał w naszej parafii. Nasi wierni modlili się przed obrazem ustawionym na bocznym ołtarzu. Nasz święty przedstawiany jest z kosturem w ręku. Jest to symbol Jego męczeństwa, został bowiem zabity drewnianym kołkiem. Drugi symbol to obraz Jezusa, który trzyma w ręku Juda Tadeusz. Wg tradycji miał On uzdrowić chorego króla Edgara w Edessie.
Można postawić pytanie dlaczego patronem tej kaplicy w Białce został Św. Juda Tadeusz. Z pewnością z racji kultu dawnych wieków w naszej parafii. Jednakże przyczyna leży jeszcze gdzie indziej. Kaplica powstawała w czasach komunizmu, który bardzo dotknął społeczność Białki. Państwowa Stadnina Ogierów w Białce nie była miejscem sprzyjającym dla rozwoju życia duchowego mieszkańców tej miejscowości. Ponadto duża odległość od kościoła parafialnego osłabiła znacznie życie religijne. Wiele osób wątpiło, jak powiada budowniczy tej kaplicy Ks. Prałat Piotr Kimak, czy uda się tutaj wybudować świątynię, zaś wielu uznawało to za rzecz niemożliwą i beznadziejną. Stąd budowniczy powierzył to dzieło Św. Judzie Tadeuszowi, specjaliście od spraw beznadziejnych. Święty nie zawiódł i mieszkańcy Białki nie zawiedli. Powstała kaplica pod wezwaniem Judy Tadeusza, który nadal opiekuje się tą społecznością i wyprasza jej łaski, bowiem życie wielu mieszkańców stało się wprost beznadziejne przez brak pracy.
Obraz Św. Judy Tadeusza został namalowany przez Iwonę Witka Wawrzkiewicz, artystkę pochodzącą z Białki, a mieszkającą w Krakowie. Obraz został namalowany wg opisanej już tutaj ikonografii i jest on w dużej mierze kopią istniejącego obrazu w naszej świątyni.
Niech Apostoł Juda Tadeusz ma w swej opiece nas wszystkich, a zwłaszcza tych, których dotyka zły los.