Don Francisco Jasso de Azpilcueta y Javier czyli Franciszek Ksawery urodził się 7 kwietnia 1506 r. w Castillo de Javier w księstwie Nawarra w Hiszpanii. Rodzice byli ludźmi dobrego statusu społecznego. Ojciec Juan de Jasu był doktorem uniwersytetu w Bolonii i prezydentem Rady Królewskiej. Matka Franciszka miała na imię Maria i pochodziła ze starego, dobrego rodu Azpilcueta. Franciszek spędził dzieciństwo w zamku Javier. Czasy były niezwykle ciekawe, ale i burzliwe. Ciekawe, ponieważ Hiszpańscy żeglarze odkrywali nowe lądy, które kolonizowano. Burzliwe także, ponieważ o Nawarrę walczyły dwa narody: Hiszpanie i Francuzi. Na nieszczęście rodzice Franciszka opowiadali się za Francuzami, ale ci ostatni zostali przepędzeni z kraju Basków. Skonfiskowano posiadłości Franciszka. Wkrótce ojciec szykanowany przez króla Ferdynanda dokonał żywota.
Młody Franciszek udał się do Paryża i podjął studia filozoficzne. Ukończył je z tytułem magistra w 1530 roku i stał się wykładowcą Arystotelesa w Kolegium Dormans-Beauvais. Studiował także niezwykle żarliwie teologię pragnąc służyć Panu Bogu. Zaprzyjaźnił się z Ignacym z Loyoli i Piotrem Faberem. Ci trzej przygotowani duchowo przez Ignacego, przyrzekając sobie służyć Bogu przez posłuszeństwo papieżowi, w roku 1534 złożyli śluby zakonne w kaplicy Męczenników na Montmartre. Zrozumieli, że Kościół potrzebuje ich poświęcenia i misji, bowiem pojęli jak groźne są wystąpienia Lutra. Oprócz ślubów zakonnych złożyli ślubowanie odbycia pielgrzymki do Ziemi Świętej. Owe śluby zapoczątkowały istnienie wielkiego zakonu jezuitów. Trzej towarzysze udali się do Rzymu, by prosić o błogosławieństwo Papieża. Tam Franciszek wraz z Loyolą otrzymali w roku 1537 święcenia kapłańskie i rzucili się w wir pracy duszpasterskiej i charytatywnej. W 1540 roku papież Paweł III zatwierdził regułę życia Towarzystwa Jezusowego. Na prośbę króla Portugalii i papieża, który mianował Franciszka legatem, nasz bohater udał się do Azji z grupą kapłanów, by tam podjąć pracę misyjną w nowo odkrytych ziemiach, które stały się portugalskimi koloniami. Wyprawa rozpoczęła się w Lizbonie w 1541 roku i była bardzo trudna i niebezpieczna. Po 13 miesiącach, w maju 1542 r., dotarł nasz Święty do Indii, do miasta Goa. Tam rzucił się w wir pracy duszpasterskiej pozyskując dla Chrystusa wiele dusz. Szczególnie upodobał sobie prace wśród trędowatych, a ponadto doglądał budowy kolegium dla tubylczych seminarzystów. We wrześniu 1542 roku udał się do poławiaczy pereł na Wybrzeże Malbarskie. Tam zorganizował dla ochrzczonych Parawów katechezę. W sąsiednich osadach na wybrzeżu Makau ochrzcił około 10 tys. ludzi tamtejszych plemion. Potem postanowił nabrać nieco sił duchowych przy grobie Św. Tomasza w miejscowości Saint Thome’. W 1545 roku udał się do Malakki, na wyspy: Ambon, Termate, Moro i tam głosił Ewangelię. W 1549 roku wyruszył wraz z japońskim chrześcijaninem Andziro, jako przewodnikiem, do Japonii. Misja była bardzo trudna. Nieprzychylnie przyjęto go w Kagoshimie, podobnie na wyspie cesarskiej Miyako. Lepiej powiodło się na wyspie Yamaguchi, gdzie na dworze księcia Josikaty potrafił nawrócić wielu dworzan. Zanim powrócił do Indii ewangelizował Japończyków na wyspie Kiu-siu. W 1552 roku św. Franciszek został przełożonym nowo powstałej prowincji, otworzył nowicjat i dom studiów dla kształcenia jezuitów miejscowych. Marzeniem jednak św. Franciszka był podbój Chin. Przedsięwzięcie było bardzo ryzykowne, bo Chińczycy nienawidzili Europejczyków. Udało się jednak świętemu Franciszkowi pozyskać posła wicekróla Indii Pereirę, który zabrał go na okręt płynący do Chin. Dotarli do Malakki i tutaj podróżnicy napotkali nowe przeszkody. Właściciel statku odmówił dalszej podróży bojąc się o własne życie. Wówczas św. Franciszek najął sobie na własny koszt statek, ale i on z obawy przed represjami nie dotarł do celu. Tak oto nasz Święty, utrudzony i wyczerpany podróżami, ciężkim klimatem, chorobami, w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku umarł na wyspie Sancian przeżywszy 46 lat życia. Ciało jego pomimo niesprzyjających warunków nie uległo rozkładowi i zostało przewiezione uroczyście do miasta Goa. Tam też w kościele jezuickim znajduje się piękny sarkofag kryjący Jego relikwie. Franciszek został ogłoszony błogosławionym przez papieża Pawła V w roku 1619, natomiast kanonizowany przez Grzegorza XV w roku 1622.